Geen Haags matje!

Bij een uitdijende hobby in een kleinbehuisde situatie rijst als snel de vraag: "Waar laat ik het allemaal".  'Het' is de almaar groeiende verzameling gereedschap waar ik tot voor kort het bestaan nog niet eens van kende; van naaldplaten tot kantenschaven en van Olfa rolmesjes en die van onder een hoek van 30 graden. Onmisbaar in die verzameling is de snijmat, want ruimte voor een aparte werktafel zoals in het atelier waar ik tassen heb leren maken, heb ik echt niet.

Een snijmat dus. Ik begon met een kleintje en geen verstand van zaken. Zelfhelend, tweelaags, drielaags, vijflaags, het zei me allemaal niets. De kleine mat voldeed al meteen niet; al mijn patronen waren groter dan het matje. Ik moest dus vermatten. A3 dan maar, die past dan wel onder de bank, ofzo, ziet toch niemand.

Maar mijn tassen werden groter en ook de A3 was een maatje te klein. Dus wederom een maatje groter, en dan het liefst een van het formaat van mijn multifunctionele eettafel/bureau/werktafel zodat ik de mat onder een tafelkleed kan wegmoffelen. De A0, hier gevonden op Amazon, voldeed aan dat vereiste. Nu heb ik niet de duurste gekocht omdat ik geen idee had wat er zelfhelend aan zelfhelend was. Ik bedoel maar, je zet een mes in rubberachtig materiaal dan blijft er toch een mooie jaap achter, of niet soms? Ook de hoeveelheid lagen zeiden me niets, dus dan maar de gulden middenweg; niet twee of vijf lagen, maar drie. Ik heb voor die van mij in november 2021 Eur 74,95 betaald en dat vond ik best een uitgave.

Ik moet zeggen de mat doet wat het belooft. De messneden sluiten zich mooi, ik snijd niet dwars door de mat heen in mijn duurzaame bamboehouten tafel, en rubberlijm en verf laten zich redelijk makkelijk van de mat verwijderen.

De mat voldoet, en ik heb maar een probleem, mijn tassen en huiden worden groter. Gelukkig kan ik alles op de huiden tekenen en in delen knippen met mijn leerschaar op de vloer. Gelukkig is de vloer voorlopig groot genoeg.